زِر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /زِر/

صفت[ویرایش]

زِر

  1. چانه‌لغی، حرّافی، پرگویی.
  2. روشن نیست آیا زرتشت به این صفت موسوم بوده یا به صفت زَر شهره بوده، بین زِر و زَر تباین وجود دارد و افرادی می‌توانند به یکی از این دو صفت آلوده باشند یا گاهی به هر دو صفت.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]