ساغر
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /ساغَر/
اسم[ویرایش]
ساغر
- ظرفی که در آن شراب می‌نوشند، جام، جام شراب، ، پیاله شراب‌خوری.
- ساغر کلمه‌ای خالص بوده و در زبان معیار باستان به معنی دوشیدن است، دوشیدن شیر مادیان بویژه بُز مدنظر بوده که ظاهراً پس از دوشیدن حیوان توسط ننه‌ها، بچه‌ها آنرا سر می‌کشیدند.
- نام ساز موسیقی ایرانی از خانواده‌ی تار که صدایی بم دارد و با مضراب نواخته می‌شود.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین