پرش به محتوا

سخندان

از ویکی‌واژه

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/سُخَن/دان/

صفت فاعلی

سخندان

ادیب، سخن‌شناس، شاعر.
سخن را سخندان ز گوهر گزید/ ز گوهر ورا پایه برتر سزید «فردوسی»

منابع

فرهنگ لغت معین

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=سخندان&oldid=865975»