سنب

(سُ)

(اِ

فارسی

در ترکیب به معنی «سنبنده» (سوراخ کننده)

1. آید.

اسم

1. سم چارپایان.
2. خانة زیرزمینی جهت درویشان.
3. آغل گوسفندان، سم

جمع

منابع

• فرهنگ لغت معین