سپنج

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /سِپَنج/

اسم[ویرایش]

سپنج

  1. عاریت. خانه موقت. عالم فانی.
    به آغاز گنج است و فرجام رنج/ پس از رنج رفتن سرای سپنج «فردوسی»

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه