شببو
فارسی
[ویرایش]
ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /شَب/بو/
اسم مرکب
[ویرایش]
شببو (گیاهی)
- گلی معطر و زینتی در رنگهای مختلف با ساقه بلند که مصرف دارویی دارد.
- گیاه این گل که دو ساله یا دائمی و زینتی است و انواع متعدد دارد. خیری.
- گیاهی است از تیر صلبیان که زینتی است و به سبب دارا بودن گلهای معطر و زیبا غالباً در باغچهها کشت میشود. شب بوی، شقاری، شمشم، خمخم، خیرو، خیری نیز گفته میشود.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین