شمارشتن

فارسی

ریشه‌شناسی

شمار + ـشتن

مصدر مجهول

1. مصدر مجهول شمردن؛ شمرده شدن:

   همه‌ی گوسفندها شمارشتند.

   همه‌ی کتاب‌های قفسه‌ام شمارشته‌اند.

صرف فعل

شمارشتن [شِمارِشْتَنْ]

فعل‌ها
بن واژه			شمارشتن
بن ماضی			شمارشت
بن مضارع			شمارش
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	شمارشتم	شمارشتی	شمارشت	شمارشتیم	شمارشتید	شمارشتند
	استمراری	می‌شمارشتم	می‌شمارشتی	می‌شمارشت	می‌شمارشتیم	می‌شمارشتید	می‌شمارشتند
	کامل	شمارشته بودم	شمارشته بودی	شمارشته بود	شمارشته بودیم	شمارشته بودید	شمارشته بودند
	التزامی	شمارشته باشم	شمارشته باشی	شمارشته باشد	شمارشته باشیم	شمارشته باشید	شمارشته باشند
	مستمر	داشتم می‌شمارشتم	داشتی می‌شمارشتی	داشت می‌شمارشت	داشتیم می‌شمارشتیم	داشتید می‌شمارشتید	داشتند می‌شمارشتند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	شمارشم	شمارشی	شمارشد	شمارشیم	شمارشید	شمارشند
	استمراری	می‌شمارشم	می‌شمارشی	می‌شمارشد	می‌شمارشیم	می‌شمارشید	می‌شمارشند
	کامل	شمارشته‌ام	شمارشته‌ای	شمارشته/شمارشته‌است	شمارشته‌ایم	شمارشته‌اید	شمارشته‌اند
	ملموس	دارم می‌شمارشم	داری می‌شمارشی	دارد می‌شمارشد	داریم می‌شمارشیم	دارید می‌شمارشید	دارند می‌شمارشند
	التزامی	بشمارشم	بشمارشی	بشمارشد	بشمارشیم	بشمارشید	بشمارشند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم شمارشت	خواهی شمارشت	خواهد شمارشت	خواهیم شمارشت	خواهید شمارشت	خواهند شمارشت
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بشمارش			بشمارشید
	نهی		نشمارش			نشمارشید