شنه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

(شَ نَ یا نِ)

اسم[ویرایش]

  1. لعنت، نفرین.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(~.)

  1. آلتی است که برزیگران برای باد دادن غلة کوفته شده به کار برند تا غله از کاه جدا گردد؛ چارشاخ.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(~.)

اسم[ویرایش]

  1. آواز و صدای چیزی (مانند صریر قلم و آواز نفیر و نای و سورنای)
  1. آواز جانوران (اهلی و وحشی)

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین