شهین

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /شَهین/

اسم[ویرایش]

شهین

  1. از اسامی و نام‌های زنانه در گویش بهاری.
    برای شاه، هبه شده یا هدیه شده به شاه.

مترادف‌ها[ویرایش]