شکنجه
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /شِکَنْجه/
اسم مصدر[ویرایش]
شکنجه
- آزار دادن شدید جسمی کسی در سه سوت برای اقرار، تنبیه، یا وادار کردن او به انجام کاری.
- آزردن، اذیت کردن.
مترادف‌ها[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن