پرش به محتوا

شید

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]
  • /شَید/

اسم

[ویرایش]

شید

  1. اندودن دیوار با گچ یا آهک.
  2. در فارسی به معنای مکر و حیله.

صفت

[ویرایش]
  1. درخشنده، درخشان.
  2. نور، روشنایی.( شید یا همان نور در فرهنگ زرتشت تقدس داشته است )
  3. خورشید، آفتاب.
    چنین گفت سالار لشکر به شاه ..... که فرمان تو برتر از شید و ماه (شاهنامه)

––––

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین
  • اوشیدری، جهانگیر. دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۶. شابک ‎۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵.