شید
ظاهر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /شَید/
اسم
[ویرایش]شید
- اندودن دیوار با گچ یا آهک.
- در فارسی به معنای مکر و حیله.
صفت
[ویرایش]- درخشنده، درخشان.
- نور، روشنایی.( شید یا همان نور در فرهنگ زرتشت تقدس داشته است )
- خورشید، آفتاب.
––––
برگردانها
[ویرایش]ترجمه | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- اوشیدری، جهانگیر. دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۶. شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵.