طلبه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /طَلَبه/

اسم[ویرایش]

طلبه

  1. (جمع): طالب. روحانی، آخوند، کسی‌که در علوم حوزوی یا دینی سررشته دارد.
  2. دانشجوی علوم دینی.

زبان دیگر[ویرایش]

  • بهاری

اسم[ویرایش]

  1. کسی که از شما طلب داشته باشد. طلبکار.
    طلبه‌ وار گَلِد.
    طلب داره آمده.

مترادف‌ها[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین