فرهی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /فَرَّهِی/

اسم مصدر[ویرایش]

فرّهی

  1. دارای فرّه بودن. شوکت، جلال.
    همش داد و هم دین و هم فرّهی/ همش تاج و هم تخت شاهنشهی «فردوسی»

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه