قار
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /قار/
اسم[ویرایش]
قار
- قیر. دوده مرکب. سیاه.
- بکُشتند از ایشان فزون از شمار/ همی دود از آتش بر آمد چو قار «فردوسی»
اسم[ویرایش]
قارّ
- قرار گیرنده، ثابت. (قاراشمیش).
صفت[ویرایش]
- درهم و برهم، هرج و مرج.
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /قار/
اسم[ویرایش]
قار