لچ

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /لُچ/

صفت[ویرایش]

لچ

  1. لوج: لخت، برهنه، عریان.
  2. لُچ :در گویش گنابادی یعنی مکیدن چیزی ، مکیدن سینه یا بدن زن یا آلت تناسلی مرد.
  3. لَچ :در گویش گنابادی یعنی تر شدن ، خیس
  4. لُچَّ :در گویش گنابادی یعنی برعکس کردن ، به دهان گرفتن

ریشه شناسی۲[ویرایش]

اسم[ویرایش]

لَچ

  1. چهره، رخ، رخسار.

ریشه شناسی۳[ویرایش]

اسم[ویرایش]

لِچ

  1. لب مرز، کران.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین