مخ

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /مُخ/

اسم

مُخ

1. (جانوری): بالاترین و بزرگ‌ترین قسمت مغز که از نیم کره چین و شکنج‌دار تشکیل شده و فعالیت‌های ذهنی‌ای مانند تفکر، حافظه، استدلال، احساس، و نیز اعمال حسی و حرکتی را کنترل می‌کند.
2. دو نیم کره مغزی را گویند که قسمتی از دستگاه مرکزی اعصاب است و در کاسه سر و در قسمت بالا و جلو قرار گرفته.

زبان دیگر

• عربی

آوایش

• /مُ خّ/

اسم

1. مغز، مغز

زبان دیگر

• سریانی

1. زنبور، آتش، بید، حشره.
2. لگام سنگین که بر اسب یا استر سرکش بزنند.

استعاره

1. اصل میانه هر چیز.
2. مخ کسی را خوردن، با گفتگوی زیاد او را خسته کردن.
3. مخ کسی سوت کشیدن، دچار شگفتی شدن.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معینمعین
• فرهنگ بزرگ سخن