پرش به محتوا

مستوفیٰ

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /مُستَوفیٰ/

صفت

[ویرایش]

مستوفیٰ (قدیم)

  1. کامل، تمام. بطور کامل.
  2. (ادبی): ویژگی جناس تامی که از جهت نوع دستوری یکسان نباشد. مقابل مماثل.

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن