مشعر
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /مُشعِر/
اسم[ویرایش]
مُشعِر
- آگاه کننده، خبر دهنده، آگاه کننده. حاکی.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
مَشعَر
- (ادیان): محلی که حاجیان در آن مناسک حج بجای آورند، محل قربانی.
- نشانه،علامت، شعور، ادراک، قوه ادراک.
- درخت سایه دار.
- (جمع): مشاعر.
واژههای مشتق شده[ویرایش]
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن