میترا
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- مِیت/را/
اسم[ویرایش]
میترا
- از اسامی زنانه ایرانی.
- فرشته موکل بر مهر و محبت، فرشته راستی و عهد و پیمان، مظهر روشنایی و فروغ.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- اوستایی
آوایش[ویرایش]
- /میترا/
اسم خاص[ویرایش]
- (ادیان): از خدایان معنوی و غیر جسمانی و نیکوکار زرتشتی منقول در خرده اوستا.
- میترائیسم، با کیشمهر یا آیینمهر که فریدون آورده بود، یعنی مِهر همسان است.
––––
برگردانها[ویرایش]
- ترجمه انگلیسی
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6