نوش‌آذر
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- شاهنامه
آوایش[ویرایش]
- /نوش/آذر/
اسم[ویرایش]
نوش‌آذر
- نام یکی از فرزندان اسفندیار که هنگام زندانی وی، از او در دژ مراقبت می‌کرد.
- یکی مایه‌ور پور اسفندیار/ که نوش‌آذرش خواندی شهریار «فردوسی»
نام‌‌جا[ویرایش]
- آتشکده نوش‌آذر، نیایشگاه مشهوری در شهر بلخ بود، که در دوره‌های بعد نیایشگاه ادیان، بویژه در زمان کوشانیان محل پرستش بودا شد.[۱]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ شمس/ شاهنامه