هقیدن

فارسی

مصدر لازم

1. گریستن پرصدا همراه تنفس کوتاه و ناگهانی:

   متوجه شدم چون نمره‌ی پایان‌ترم‌اش کم‌شده بود در اتاق‌اش داشت می‌هقید.

2. گفتن چیزی هنگام هقیدن؛ هقگفتن:

   می‌هقید که دیگر دوستم ندارد.

صرف فعل

هقیدن [هِقیدَنْ]

فعل‌ها
بن واژه			هقیدن
بن ماضی			هقید
بن مضارع			هق
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	هقیدم	هقیدی	هقید	هقیدیم	هقیدید	هقیدند
	استمراری	می‌هقیدم	می‌هقیدی	می‌هقید	می‌هقیدیم	می‌هقیدید	می‌هقیدند
	کامل	هقیده بودم	هقیده بودی	هقیده بود	هقیده بودیم	هقیده بودید	هقیده بودند
	التزامی	هقیده باشم	هقیده باشی	هقیده باشد	هقیده باشیم	هقیده باشید	هقیده باشند
	مستمر	داشتم می‌هقیدم	داشتی می‌هقیدی	داشت می‌هقید	داشتیم می‌هقیدیم	داشتید می‌هقیدید	داشتند می‌هقیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	هقم	هقی	هقد	هقیم	هقید	هقند
	استمراری	می‌هقم	می‌هقی	می‌هقد	می‌هقیم	می‌هقید	می‌هقند
	کامل	هقیده‌ام	هقیده‌ای	هقیده/هقیده‌است	هقیده‌ایم	هقیده‌اید	هقیده‌اند
	ملموس	دارم می‌هقم	داری می‌هقی	دارد می‌هقد	داریم می‌هقیم	دارید می‌هقید	دارند می‌هقند
	التزامی	بهقم	بهقی	بهقد	بهقیم	بهقید	بهقند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم هقید	خواهی هقید	خواهد هقید	خواهیم هقید	خواهید هقید	خواهند هقید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بهق			بهقید
	نهی		نهق			نهقید

برگردان

گریستن با تنفس ناگهانی و کوتاه

• فارسی: sob (en)

گفتن چیزی هنگام هقیدن

• فارسی: sob (en)