هور
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پارسی باستان
آوایش[ویرایش]
- /هور/
اسم[ویرایش]
هور
- نژادی قدیم و سفیدپوست، هوریان.
- برین گونه تا تیره شد جای هور ..... همی بود بر دشت هر گونه شور (شاهنامه).
- وئور: مصدر فعل زدن، بزن.
زبان دیگر[ویرایش]
- عربی
اسم[ویرایش]
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- تاریخ ماد، ص ۳۴۵