هوشنگ
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- [هو/شنگ]
اسم خاص[ویرایش]
هوشنگ
- سومین شخصیت و فرزند سیامک شاهزاده ایرانی در شاهنامه است.
- نگه کرد هوشنگ با هوش و سنگ ..... گرفتش یکی سنگ و شد تیز چنگ
منابع[ویرایش]
ریشه‌شناسی ۲[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- [هوش/اَنگ]
صفت[ویرایش]
هوشنگ
- هوشمند، باهوش، کسی که دارای نبوغ و استعداد زیاد است.
- هوشنگ باخدِ ائیلانهَ علنهَ بی داش توتدِه
- هوشنگ به مار نگاه کرد بدستش سنگی گرفت
- هوشنگ باخدِ ائیلانهَ علنهَ بی داش توتدِه