وارد
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /وارِد/
اسم[ویرایش]
وارد
- درآینده، داخل شونده.
- (عامیانه): ماهر، چیرهدست، بجا، بهمورد.
صفت[ویرایش]
- آشنا، کاربلد، کاردان، ماهر، استاد.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین