وقت شناس

از ویکی‌واژه

(~. ش)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت فاعلی[ویرایش]

  1. موقع شناس. مق وقت ناشناس.
  2. عالم به علم ساعات و فصول و ازمنه، منجم، ستاره - شناس.
  3. کسی که دم را غنیمت داند، ابن وقت.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها[ویرایش]

ایتالیایی

صفت[ویرایش]

puntuale