ولی نعمت

از ویکی‌واژه

(وَ. نِ مَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت مرکب[ویرایش]

  1. آن که بر کسی حق نعمت دارد.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین