وِر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /وِر/

اسم[ویرایش]

وِر

  1. مطابق زِر یا زِر زدن، که بصورت وِره‌وِر نیز صرف می‌شود.
    وِره‌وِر اِلَمَع
    زِرزِر نکن.
  2. (مجاز): جایگزین وَر، چیزی را تقدیم کردن، دادن در گویش بهاری.