پاشیدن

فارسی[ویرایش]

(دَ)

مصدر متعدی[ویرایش]

ریختن، پراکنده کردن.

مصدر لازم[ویرایش]

متلاشی شدن.

منابع[ویرایش]

فرهنگ لغت معین

فعل[ویرایش]

افشاندن. گستردن. پخش کردن. پاش دادن. ریختن چیزی بشکل اجزای کوچک بر چیزی دیگر.

‎

گردانش فارسی
بن واژه			پاشیدن
بن ماضی			پاشید
بن مضارع			پاش
شخص		مفرد			جمع
شخص		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	پاشیدم	پاشیدی	پاشید	پاشیدیم	پاشیدید	پاشیدند
	استمراری	می‌پاشیدم	می‌پاشیدی	می‌پاشید	می‌پاشیدیم	می‌پاشیدید	می‌پاشیدند
	کامل	پاشیده‌بودم	پاشیده‌بودی	پاشیده‌بود	پاشیده‌بودیم	پاشیده‌بودید	پاشیده‌بودند
	التزامی	پاشیده‌باشم	پاشیده‌باشی	پاشیده‌باشد	پاشیده‌باشیم	پاشیده‌باشید	پاشیده‌باشند
	مستمر	داشتم می‌پاشیدم	داشتی می‌پاشیدی	داشت می‌پاشید	داشتیم می‌پاشیدیم	داشتید می‌پاشیدید	داشتند می‌پاشیدند
حال		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
	ساده	پاشم	پاشی	پاشد	پاشیم	پاشید	پاشند
	استمراری	می‌پاشم	می‌پاشی	می‌پاشد	می‌پاشیم	می‌پاشید	می‌پاشند
	کامل	پاشیده‌ام	پاشیده‌ای	پاشیده‌است/پاشیده	پاشیده‌ایم	پاشیده‌اید	پاشیده‌اند
	ملموس	دارم می‌پاشم	داری می‌پاشی	دارد می‌پاشد	داریم می‌پاشیم	دارید می‌پاشید	دارند می‌پاشند
	التزامی	بپاشم	بپاشی	بپاشد	بپاشیم	بپاشید	بپاشند
آینده		من	تو	او/آن	ما	شما	آنها/ایشان
آینده		خواهم پاشید	خواهی پاشید	خواهد پاشید	خواهیم پاشید	خواهید پاشید	خواهند پاشید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بپاش			بپاشید
	نهی		نپاش			نپاشید