کاراته

از ویکی‌واژه

(تِ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

  1. فن ضربه زدن ؛ نوعی از ورزش‌های رزمی - دفاعی.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  1. کاراته به معنی دست خالی می باشد

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
karate