کران

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

(کَ)

اسم[ویرایش]

  1. طرف، کنار، حاشیه.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(کُ)

  1. اسبی را می‌گویند که رنگش زرد، حنایی یا قهوه‌ای روشن باشد. کُرَند، کُرَن، کُرَنگ و کورنگ هم گفته می‌شود.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

اسم[ویرایش]

کران (جمع کران‌ها)

  1. کناره. طرف. لب. لبه.
  2. حاشيه. جانب. حد.

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
bound