کل

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /کُل/

صفت

کُل

1. تمام، همه.
2. (اداری)‎: در بر دارنده همه اجزای یک مجموعه.
3. (منطق)‎: آنچه در برگیرنده اجزای خود است. کلی، کلیت. مقابل جزء.
4. ویژگی آنکه یا آنچه بی‌تناسب و کوتاه باشد.
5. کُند، کُله.
6. انحنا، کجی.

همسان نوشت‌ها

• کَل، کِل، کَلّ

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن