گردکوه
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /گِرد/کوه/
اسم مرکب
[ویرایش]
گردکوه (قدیم)
- کوهی که از دور گِرد به نظر می‌رسیده و دژ گنبدان در بالای آن قرار داشته است.
- نزدیک‌شهر قومس در بالای کوهی باسم گردکوه قلعه‌ای وجود داشت که آن را دژ‌گنبدان می‌خواندند. «خداوند الموت»
منابع
[ویرایش]- خداوند الموت