گل آتشی

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/گُل/آتشی/

اسم مرکب

گل‌آتشی (گیاهان)‎

حوزه: [زیست‌شناسی- علوم گیاهی]: سرده‌ای از گُل‌آتشیان علفی چند‌ساله یا نیمه‌درختچه‌ای به‌ندرت یک‌ساله با حدود ۵۰ گونه در امریکای شمالی و یک گونه در سیبری که اغلب آنها زینتی هستند؛ گل‌های آنها به‌ندرت منفرد و غالباً با گُل‌آذین انتهایی خوشه‌ای منشعب (panicle) هرمی است، کاسۀ آنها لوله‌ای یا استکانی ـ لـوله‌ای است که اغلب کرک‌های غده‌ای دارد؛ جام گل آنها قیفی و به‌ندرت لوله‌ای باریک یا صاف یا کرک‌دار با لَپ‌های کامل یا دوقسمتی تخم‌مرغی یا مستطیل است؛ پرچم‌های آنها کوتاه و به‌هم‌پیوسته و محصور در جام است؛ برگ‌های گیاهان این سرده کامل است و در پایین ساقه متقابل و در بالای ساقه متناوب است.

ترجمه
انگلیسی: phlox فارسی: فلوکس

منابع

«گُل ‌آتشی» هم‌ارزِ «Phlox»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هشتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸