گل بابونه
فارسی
[ویرایش]
ریشه لغت
[ویرایش]- فارسی
آوایش
[ویرایش]- /گُل/بابونِه/
اسم مرکب
[ویرایش]
گلبابونه (گیاهان)
- گل بسیار معطر به صورت طَبَقی تشکیل شده از دو نوع گلسفید در کنار طَبَق، و زرد مایل به قهوهای یا زرد در وسط طَبَق که مصرف دارویی دارد.
- گیاهی خوشبو و پُر برگ با شاخههای سبز و باریک و برگهای ریز که دارای گلهای سفیدی است و میان آنها زرد است، در زمینهای شنی و کنار آبگیرها میروید. بابونک، بانونج، هم گفته میشود.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین