خانم
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- ترکی
آوایش[ویرایش]
- /خانُم/
اسم[ویرایش]
خانم
- (احترام آمیز): هنگام خطاب به زنان و دختران یا در صحبت کردن از آنان به کار می‌رود. مقابل آقا.
- دکتر کزازی در مورد واژه ی " خانم" می نویسد : ( ( خان به معنی معدن است ؛ آن را ریختی از کَن ، بُن ِ اکنون از کندن ، می انگارم . ریختی دیگر از آن خان می تواند بود که در خانیگ xānig پهلوی و " خانی " پارسی به معنی چشمه به کار برده شده است . ) ) ( ( زخاور بیاراست تا باختر پدید آمد از فرّ او کان زر ) ) ( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 224. )
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- ترکی
اسم[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین
پانویس[ویرایش]
- ↑ خانم ریشه ترکی دارد اما این اصطلاح از آذربایجان تا مغولستان نشر یافته نه بلعکس.