دکان
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /دُکّان/ (جمع: دکاکین)
اسم[ویرایش]
دکان
- جایی سرپوشیده برای فروش اجناس یا عرضه خدماتی به مشتریان؛ مغازه، فروشگاه.
- دکان ممکن است تصحیف شده تؤکان باشد، و این اصطلاح اخیر در زبان معیار باستان یعنی جایی که انواع خنزر و پنزر برای فروش ریخته باشند.
مثال‌ها[ویرایش]
- درِ دکان کسی تخته شدن کنایه از: بازار کسی بی رونق شدن.
جستارهای وابسته[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن