آتی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آتِی/

صفت[ویرایش]

آتی

  1. آینده، آنکه پس از این آید. آتيه، آينده.
    آتی ممکن در زبان معیار باستان به دو بخش آ - طی قابل تجزیه باشد، و نشانه شرط یا مشروط است.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس