آشفتگی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آشُفتِگی/
حاصل مصدر[ویرایش]
آشفتگی
- آشفته بودن، وضع و حالت آشفته.
- شوریدگی، پریشان حالی. هرج و مرج. خشم، غضب. عشق، شیفتگی.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
- آشفتن، آشفته، آشفته بازار، آشفته بخت، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته کار
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن