آمرزش
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آمُرزِش/
اسم مصدر[ویرایش]
آمرزش
- بخشایش گناه یا هر خطای دیگر. بخشایش گناه از طرف خدا، مغفرت.
- اگر از راه صدق و صفا طالب آمرزش و مغفرتی بیا. «جمال‌زاده».
کهن واژه[ویرایش]
- آمرزش ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش آ - مُر - زِش قابل تجزیه باشد؛ که زِش همان زشت و مفهوم کلی به معنی پهلوان زشت یا بد ترکیب بوده است.
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس