آموزانیدن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آموزانیدَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آموزانیدن

  1. (قدیم): آموزانیدن بن مضارع فعل آموزان است. آموختن.
    بیاموزانید این گفتار را مر کودکان خود را. «ناصرخسرو»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن