آموزش
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /آموزِش/
اسم مصدر[ویرایش]
آموزش
- عمل آموختن. تحصیلات رسمی.
- (اداری): بخشی در دانشگاه و مؤسسات مشابه که به امور آموزشی می‌پردازد.
صفت[ویرایش]
- یاد دادن. تعلیم، تربیت. انتقال دانش از فردی به فرد دیگری است.
جستارهای وابسته[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین