آموزنده
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آموزَندهِ/
صفت فاعلی[ویرایش]
آموزند
- آنکه می‌تواند یاد دهد؛ آنچه می‌توان از آن یاد گرفت؛ تعلیم دهنده. معلم.
- شرح آن را به قلم بسیار دلنشین و آموزنده ... خوانده بودم. «جمال‌زاده»
- کسی که از دیگری می‌آموزد.
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین