آمین
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /آمِین/
شبهجمله[ویرایش]
آمین
- برآورده ساز؛ مستجاب کُن؛ چنین باد. تکیهٔ اصلی در تلفظ این کلمه بر روی هجای نخست است.
- کلمهای است که پس از دعا گویند، به معنی برآور! بپذیر! اجابت کن!
کهنواژه[ویرایش]
- آمین در زبان معیار باستان به دو بخش آ - مین قابل تجزیه است؛ که مفهوم کلی از آن، اذن سوار شدن احتمالا بر مرکبی مانند اسب یا شتر کاروان بوده است.
برگردانها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فرانسوی
[ویرایش]
آمین