آنقوزه
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ آنقوزه دارد |
آوایش[ویرایش]
- /آن/قُوزهِ/
اسم مرکب[ویرایش]
آنقوزه
- (گیاهی): صمغی که با تیغ زدن ریشه یا قسمت پایین ساقه یا ریشه گیاه انگدان در اواخر فصل بهار بیرون می‌آید و در مجاورت هوا سفت میشود.
- گیاهی علفی با ریشه و ساقه‌های مستقیم و گوشتی، گل‌های زرد رنگ، و میوه قهوه‌ای رنگ که معمولا در زمین‌های ماسه‌ای و آهکی میروید. انغوزه.
کهن واژه[ویرایش]
- آنقوزه ممکن است در زبان معیار باستان به دو کلمه آن - قوزه قابل تجزیه باشد؛ که اصطلاحی تُرکی، آذری، و در زبان بهاری به سوگند بَرّه تعبیر میشود، که ظاهراً بره‌ها عاشق این علف بوده و هنگام چرا در کوه و دشت بسراغ این گیاه می‌رفتند.
برگردان‌ها[ویرایش]
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس