آوازه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آوازهِ/

اسم[ویرایش]

آوازه

  1. صیت، شهرت. شهرت دادن. شایعه کردن. خبر.
  2. (موسیقی ایرانی): صوت، آوا، نغمه، ترانه، دستگاه.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین