ضرابخانه

از ویکی‌واژه

(~. نَ یا نِ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

اسم مرکب[ویرایش]

  1. جایی که در آن سکه می‌زدند.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین
  • Collins dictionary
  • المعاني، اقرب الموارد، منتهی الارب، آنندراج، دهخدا
  • پارسی سره

برگردان‌ها[ویرایش]

انگلیسی
mint

عربی:

ایتالیایی:

آراگونی:

کاتالانی:

ضرابخانه در زبان ایتالیایی زِکَه Zecca (zéc·ca) است. به اسپانیایی و آراگونی سِکَه Ceca، و در کاتالانی Seca نوشته و خوانده میشود.[Collins dictionary] سکه واژه‌ای پارسی برابر عملة در زبان عربی است.[المعانی] در زبانهای ایرانی چون کردی از واژه سکه (سککه) استفاده میشود. در زبان اردو و پشتو هم سکه را سکه و ایکی میگویند.

ضرابخانه ‌Zarabkhaneh در عربی «دار سك العملة» خوانده می‌شود. «دار» در عربی برابر با سرا (سرای) در زبان پارسی است، و چنانکه گفته شد «عملة» نیز برابر سکه است. جایی که سکه ساخته میشود. دار سك العملة ویکیپدیا و دار سك العملة- المعاني

سکه‌ها بیشتر از زَر و سیم ساخته می‌شدند. زرآب برگرفته از دو واژه زَر (gold) و آب (آبگونه liquefy) است. از واژه زَر (زَر آب، زرافشان، زراندود، زربافت یا زَربَفت، زَرفام، زَرکش، زرکوب، زرگون و زرّین، زرینه، زریون را داریم). زرابی و الزرابي در زبان عربی برابر بالش و فرش در زبان پارسی است. [اقرب الموارد] [منتهی الارب] [آنندراج] [دهخدا]


Zecca: (moneta) dal persiano , pronunciato sekkeh