مبغض

از ویکی‌واژه

(مُ غَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

(اِمف.)

  1. دشمن داشته، مورد کینه.
  2. ناپسند داشته، مکروه ؛

جمع[ویرایش]

  1. مبغضین.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

(مُ غِ) (اِ

  1. کینه ور، دشمن ؛

جمع[ویرایش]

  1. مبغضین.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین