نار
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
سانسکریت
واژه نار به ارث رسیده از سانسکریت लहरी (لاهاری، "بیلو")رسیده از پراکریت 𑀡𑀸𑀭𑀻(ṇārī)، از سانسکریت नारी
آوایش[ویرایش]
- /نار/
اسم[ویرایش]
نار
- مخفف انار.
اسم[ویرایش]
زبان دیگر[ویرایش]
- فارسی
اسم[ویرایش]
––––
برگردانها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- اقبال، صلاح الدین (2002) «نار»، در وحی پنجابی لغات (به پنجابی)، لاهور: «عزیز پابلیشرز»
- در فرهنگ لغت پنجابی-انگلیسی، پاتیالا: دانشگاه پنجابی، 2024
- ترنر، رالف لیلی (1969-1985) «ناری»، در فرهنگ تطبیقی زبانهای هندوآریایی، لندن: انتشارات دانشگاه آکسفورد، صفحه 406