هزوارش
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پارسی باستان
ویکیپدیا مقالهای دربارهٔ اندیشهنگاشت دارد |
آوایش[ویرایش]
- /هُزوارِش/
اسم خاص[ویرایش]
هُزوارش
- یا اندیشهنگار زبان آرامی، حروف یا علاماتی بودند برای بیان یک کلمه خاص مانند خدا، شاه یا زمین به کار میرفتند. ایدئوگرام. اندیشهنگاشت.
هُزوارِشهای رایج[ویرایش]
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- کهن دیار. جلد اول، صفحه ۶۰
- ایران در زمان ساسانیان. صفحه ۱۱۲،