هُو

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /هُو/

حرف ندا[ویرایش]

هُو

  1. (زنانه): از کهن‌ترین نداهای اخطاری، اعلانی، و جلب توجه دیگری به خود یا حضور و غیاب او.
    مریم هُو.
    مریم کجایی.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=هُو&oldid=841152»